خال کورویید

مترجم: دکتر پرویز ملکی‌فر: فلوشیپ بیماری‌های شبکیه- چشم‌پزشک- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی              دکتر محمدحسین دهقان: استاد- چشم‌پزشک- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی * این مقاله ترجمه‌ای از مجموعه “Focal Point” مربوط به ماه January سال 2015 با عنوان “Choroidal Nevus” می‌باشد. مقدمه      چشم‌پزشکان وقتی یک ضایعه ملانوتیک یا آملانوتیک در ته چشم یک بیمار مشاهده می‌کنند، اغلب او را به یک متخصص شبکیه یا متخصص سرطان چشم ارجاع می‌دهند. با این وجود اگر متخصص ارجاع دهنده در رابطه با ویژگی‌های ضایعه آگاهی کافی داشته باشد، قادر به تصمیم‌گیری منطقی در مورد ارجاع فوری و یا مشاهده و پی‌گیری بیمار است. در میان انواع مختلف ضایعات پیگمانته کورویید، خال کورویید و ملانوم کورویید به ترتیب شایع‌ترین و خطرناک‌ترین ضایعات هستند که افتراق آن‌ها از هم دشوار است.      خال کورویید شایع‌ترین تومور داخل چشمی است. این تومور خوش‌خیم از بقایای سلول‌های کوچک از ملانوسیت‌های آتیپیک ناشی می‌شود که از سلول‌های تیغه عصبی منشا می‌گیرند. با وجود این که سلول‌های پیش‌ساز ممکن است هنگام تولد وجود داشته باشند، بیش‌تر خال‌های کورویید هنگام تولد مشاهده نمی‌شوند و در گروه سنی زیر 12 سال ناشایع می‌باشند. شیوع خال کورویید در مطالعات جامعه‌نگر، 5/6-4/1 درصد و در مطالعات بالینی بیش‌تر است.      شیوع خال کورویید در سفیدپوستان بیش از غیر سفیدپوستان و به ترتیب حدود 5/3، 6 و 10 برابر آمریکایی‌های Hispanic، سیاه‌پوستان و چینی‌تبارها می‌باشد. علت واضحی برای شیوع بیش‌تر خال کورویید در سفیدپوستان وجود ندارد ولی عنوان شده که علت این پدیده ممکن است، تشخیص راحت‌تر خال در زمینه روشن‌تر پوست آن‌ها و یا تفاوت ژنتیکی یا محیطی در نژادهای مختلف باشد که رشد و پیگمانتاسیون بقایای سلول‌های کوچک رسوب یافته در تیغه عصبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد که در نهایت موجب ایجاد کورویید می‌شود. با وجود این، مشخصات بالینی خال کورویید در همه گروه‌های قومیتی مشابه هم‌دیگر است.